Strona:Karol Marx-Walki klasowe we Francji 1848-1850 r.djvu/118

z czasów rządu tymczasowego, komisji wykonawczej, dni czerwcowych. W miarę, jak partja „Nationalu“, dzięki swej połowicznej naturze, dawała się opanować rojalistycznemu ministerjum, partja Góry, usunięta na bok w czasie wszechmocy „Nationalu“, wystąpiła na pierwszy plan, stając się przedstawicielką rewolucji w parlamencie. W samej rzeczy, partja „Nationalu“ mogła przeciwstawić frakcjom rojalistycznym tylko osobiste ambicyjki i idealistyczne wykręty. Partja Góry natomiast reprezentowała masę, stojącą pomiędzy burżuazją a proletarjatem, masę, której interesy materjalne wymagały instytucji demokratycznych. Wobec Cavaignac’a i Marrasta Ledru-Rollin i Góra stali rzeczywiście na gruncie rewolucyjnym i świadomość tej poważnej roli dawała im tym większą odwagę, im bardziej objawy energji rewolucyjnej ograniczały się do wycieczek parlamentarnych, składania aktów oskarżenia, gróźb, podnoszenia głosu, piorunujących przemówień i krańcowości, które nie wychodziły poza frazes. Chłopi znajdowali się mniej więcej w tym samym położeniu, co drobnomieszczanie i wystawiali te same mniej więcej żądania społeczne. Wszystkie więc pośrednie warstwy społeczeństwa, o ile były porwane przez ruch rewolucyjny, musiały w Ledru-Rolinie widzieć swego bohatera. Ledru-Rollin był uosobieniem demokratycznego drobnomieszczaństwa. W walce z partją porządku musieli przedewszystkim wypłynąć na wierzch półkonserwatywni, półrewolucyjni i zupełnie utopijni reformatorowie tego porządku.
 Partja „Nationalu“, przyjaciele konstytucji quand même (za wszelką cenę), républicains purs et simples