Strona:Karol May - Śmierć Judasza.djvu/100

przypłacić gardłem. Dlatego więc pan się aż tak przeraził, że puściłeś się w daleką podróż do Frisco, do prawowitych spadkobierców. Teraz to rozumiem! Będę więc i pana uważał niejako za jeńca. Poza tem muszę pana spytać, kto sprzedawał?
 — Melton.
 — Czy był prawnym spadkobiercą?
 — Nie.
 — Czyż więc ta sprzedaż ma znaczenie prawne?
 — Nie.
 — Jak prędko i świetnie odpowiadasz, kiedy cię przytroczą do siodła! Objekty sprzedaży muszą być zwrócone i to w tym stanie, w jakim się znajdowały w momencie kupna.
 — Ale kto poniesie stratę, sir?
 — Oczywiście, że nabywcy. Padli wszak ofiarą oszustwa.
 — To mnie zupełnie zrujnuje!
 — Nie szkodzi! Na podobnych interesach wkrótce odzyska pan majątek. Zresztą, te straty nie budzą współczucia, gdyż pan to właśnie poparł i błogosławił matactwa Meltona. Na dzisiaj dosyć! Później wrócę do tej sprawy, gdyż chętnie widzę zapał, z jakim odpowiadasz.
 Zeskoczyłem z konia i uwolniłem adwokata. Odszedł; skrył się jak najdalej ode mnie. — —
 Jonatan Melton leżał spętany na ziemi. Po walce z adwokatem miał spuchniętą twarz. Zobaczywszy mnie odwrócił się na drugi bok.
 — Wyprawa wojenna skończyła się Mr. Mel-

96