Strona:Karol May - Śmierć Judasza.djvu/67

 Ta dyplomatyczna odpowiedź zadowoliła go w zupełności. Przypuścił, żeśmy nie spotkali Meltona i jego pięćdziesięciu wojownikami. A więc była jeszcze jakaś nadzieja ratunku. Zapytał:
 — Czy byłeś nad Cienistem Źródłem?
 — Tak, wieczorem po waszej naradzie, kiedy dążyłem do Nijorów.
 Po długim namyśle podjął:
 — Czemu siedzą ci dwaj starzy wojownicy mego szczepu?
 — Przyszli się naradzić nad warunkami uwolnienia swego wodza.
 — Jakież to warunki?
 Dotychczas nie raczył spojrzeć na siedzącego naprzeciw wodza Nijorów, który teraz odezwał się:
 — Musisz się mnie zapytać.
 Nie spojrzawszy nań, odparł Mogollon.
 — Rozmawiam z Old Shatterhandem, z nikim innym. A zatem jakież to są warunki?
 — Właściwie mówiąc, — rzekłem — stracić powinniście życie, skalpy, leki, konie, broń i wszystko, co tylko posiadacie, lecz my, to znaczy Winnetou i ja, nakłoniliśmy wodza Nijorów do łagodnego postępowania.
 — Czemu jego właściwie?
 — Ponieważ jest zwycięzcą.
 — Nie, tylko wy, Old Shatterhand i Winnetou, pokonaliście nas i wy możecie nam stawiać warunki! Jestem gotów ich wysłuchać.

63