Strona:Karol May - Śmierć Judasza.djvu/75

 — Dobrze; siadajmy! Ale mówże pan wreszcie! Jakich to radosnych wieści chce mi pan udzielić?
 — Mówię tymczasem o dwóch, aczkolwiek później nadejdzie ich więcej. Odwiedzi pana jegomość który spodziewał się znaleźć pana we Fisco, — mówiąc wyraźniej, Fred Murphy.
 — Murphy? Czy ów adwokat z New-Orleanu?
 — Ten sam.
 — Czego on sobie ode mnie życzy?
 — Sam panu o tem powie. Zresztą jego podróż nie była całkiem pozbawiona pożytku. Oprócz niego ktoś jeszcze złoży panu wizytę.
 — Wraz z owym Murphy’m?
 — Tak.
 — Któż to taki?
 — Siostra pana.
 — Jakie to dziwne, nieprawdopodobne i dziwne! Nigdybym nie przypuszczał, aby moja siostra i ten adwokat zdobyli się na taki poryw!
 — Poryw? Powiedz pan raczej, jeśli chcesz być szczery, na taką lekkomyślność, lub, żeby się wyrazić łagodniej, na taki dowód absolutnej nieznajomości tego niebezpiecznego kraju. Ostrzegałem swego czasu w Albuquerque pana siostrę, kiedy, jak pan sobie przypomina, chciała nam towarzyszyć.
 — Ma pan rację, całkowitą rację! Ale skoro już tu jest, nie będziemy jej czynić wymówek. Jakże się

71