Strona:Karol May - Benito Juarez.djvu/120

z koni siodła i, kładąc je pod głowy, rozparli się przy ognisku.
 Wypytywał ich przedtem ten sam człowiek, który swego czasu wysłany został z listem przez Józefę Cortejo. Na jego skinienie odprowadzono konie i wszyscy zasiedli przy ognisku. Meksykanin zwrócił się do Ungera:
 — Jeszcze kilka pytań, sennor. Jesteście strzelcem?
 — Tak.
 — Gdzie polujecie? Skąd pochodzicie?
 — Poluję wszędzie. Zwierzyny szuka się tam, gdzie ją można znaleźć, nieprawdaż?
 — Ale skąd pochodzicie? Gdzieżeście się urodzili?
 — Jestem Niemcem; nazywam się Unger.
 — A wasz towarzysz?
 — To Francuz nazwiskiem Lautreville.
 — Skąd przybywacie?
 — Jedziemy z nad Rio Grande.
 — Dokąd zdążacie?
 — Musicie to wiedzieć? Dobrze, nie poskąpię wam tej przyjemności. Ale, nie jesteście przypadkiem ludźmi Juareza?
 — Skądże znowu? Nie służymy żadnemu Indjaninowi.
 — To dobrze. Towarzysz mój jest Francuzem i tęskni za rodakami. Ja zaś mam dawne porachunki z Juarezem, postanowiliśmy więc udać się do Meksyku zastanowić się, w jaki sposób zalać Juarezowi sadła za skórę.

114