Strona:Karol May - Benito Juarez.djvu/133

 — Z Niedźwiedziom Sercem, nieprawdaż? — zapytał myśliwy.
 — No, tak, — odparł Dryden. — Czy znał pan tego Indjanina?
 — Dawniej nie znałem, ale teraz to i owszem, — mruknął trapper obojętnym tonem.
 — Co pan powiada! Zna pan wodza, imieniem Niedźwiedzie Serce? Gdzie go pan spotkał?
 — Koło fortu Guadelupy.
 — To przypadek. Wielu Indjan przybiera imiona zwierząt. Zapewne kto inny przyswoił sobie to imię.
 — O nie! Indjanin nie przyswaja sobie imienia, należącego do kogo innego.
 — A jeżeli ten ktoś należy do innego plemienia?
 — Tem bardziej nie.
 — Z jakiego plemienia pochodzi pański Niedźwiedzie Serce?
 — Jest to Apacz, a Niedźwiedzie Oko jest jego bratem.
 — To mnie szczególnie obchodzi, mister Sępi Dziobie. Muszę panu nadmienić, że Niedźwiedzie Serce od wielu lat zaginął.
 — Istotnie, sir. Jego brat Niedźwiedzie Oko długo szukał go daremnie i sądził już nawet, że został zamordowany przez białych.
 — Ale powiada pan, żeś widział Niedźwiedzie Serce! Tego zaginionego?
 — Tak; jego we własnej osobie.
 Lord zerwał sie z miejsca.
 — Co za wiadomość! Mister, nie wie pan nawet, jaką nowinę mi przyniosłeś!

127