Strona:Karol May - Benito Juarez.djvu/80

III

ZDOBYCIE CHIHUAHUA

Przekręciwszy klucz w zamku, Sternau zauważył natychmiast czekającego nań klucznika. Wyszedł przez przeciwległe drzwi i podał Sternauowi latarkę.
 — Prędzej, sennor, — szepnął. — Brat mój odbierze klucze.
 Sternau przebiegł przez pokoje, zamykając za sobą wszystkie drzwi. Dozorca czekał w umówionem miejscu.
 — Dzięki Bogu! — rzekł. — Już trapiły mnie obawy.
 — Okazuje się, że płonne. Oto klucze i latarka. Już na mnie pora.
 Odszedł i, niezauważony, opuścił miasto. Znalazł konia w tem samem miejscu, w którem go przywiązał. Gdy zastanawiał się, czy ma tutaj czekać, nagle usłyszał kroki, zbliżające się zwolna. Ukrył się za drzewem. Niebawem jednak poznał nadchodzącego człowieka po chrząkaniu.
 — André? — zapytał.
 — Już pan wrócił? Proszę wybaczyć, że się oddaliłem. Trapiony niepokojem, nie mogłem usiedzieć u sennority. Coś gnało mnie z miasta. Opuściłem je, aby się dowiedzieć, czy nasi nadchodzą.
 — Nie przypuszczam.

74