Strona:Karol May - Bryganci z Maladetta.djvu/12

 — Być może.
 — Ale w jaki sposób? Stara Marja pilnuje go jak brytan; nie dopuszcza nikogo.
 — Trzeba będzie znaleźć jaką drogę.
 — Jak szybko działa nasz środek?
 — Działa po upływie jednej nocy na przeciąg całego tygodnia.
 — A jeżeli umrze od rany?
 — To już nie moja będzie wina. Zamierzam uśmiercić go pozornie; jeżeli umrze, sumienie mam czyste...
 Wieczorem udał się Cortejo pieszo na spotkanie kapitana. Landola już był na miejscu.
 — Nadzwyczajna punktualność! To lubię, to mi się podoba! — rzekł do sekretarza.
 — Jak pan spędził czas, kapitanie?
 — Jest tu dosyć spelunek, w których można miło czas spędzić, ale mniejsza o to. Niech mi pan poda ramię, przystąpmy po rzeczy!
 Wziąwszy się pod rękę, szli w ciemności, szepcząc między sobą.
 — Więc otrzymał pan list od brata swego Gasparina? — zapytał kapitan.
 — Tak. A pan ma jego polecenia?
 — Nie.
 — To dziwne.
 — Mam wrażenie, że się pan nieodpowiednio wyraził, — rzekł kapitan z uśmiechem. — Henrico Landola jest panem swej osoby! Nie pozwalam nigdy, by mi ktoś rozkazywał, lub dawał polecenia.
 — Niech mi pan wybaczy. Nie miałem na myśli żadnego zwierzchnictwa.

8