Strona:Karol May - Bryganci z Maladetta.djvu/138

gospodarz zgodził się, aby Roseta zaczekała w nim na swoją przyjaciółkę.
 Alimpo i woźnica udali się na pocztę, by wypatrywać przyjazdu lady Dryden.
 Minęło pół godziny, gdy przed pocztą stanął zaprzężony w sześć mułów omnibus. Ostatnia wysiadła z niego dama w płaszczu podróżnym i w woalce. Alimpo podszedł do niej i, ukłoniwszy się głęboko, rzekł:
 — Witam panią. Mam przyjemność mówić z donną lady Dryden, nieprawdaż?
 Dama odpowiedziała z wesołym uśmiechem:
 — Tak, jestem Amy Dryden. A pan kim jesteś, mój panie?
 — Jestem rządcą zamku Rodriganda. Nazywam się Juan Alimpo. Moja Elwira...
 Lady Dryden spytała wesoło:
 — Któż to jest ta Elwira?
 — To moja żona, miss sennorita Amy donna Dryden.
 — Czy pan sam mnie oczekuje?
 — O nie! Hrabianka Roseta jest tutaj. Czeka na panią w hotelu.
 — Niech mnie więc sennor do niej zaprowadzi.
 Alimpo prowadził Angielkę do swej pani z miną tak uroczystą i podniosłą, jakgdyby spełniał funkcję wagi niezwykłej.
 Roseta, zobaczywszy z okna przyjaciółkę, pobiegła naprzeciw niej. Spotkały się w korytarzu hotelowym. Angielka odsłoniła nareszcie woal i Alimpo ujrzał twarzyczkę tak czarującą, że nie mógł przez chwilę ruszyć się z miejsca. Dopiero wzrok czarnych oczu Rosety zwrócił mu uwagę, że się powinien oddalić. Wy-

134