Strona:Karol May - Bryganci z Maladetta.djvu/20

rzył szufladę, znalazł kopertę; włożywszy kopertę do kieszeni, zamknął szufladę. Potem wyszedł.
 Wszystko trwało tak krótko, że w przedpodkoju spotkał jeszcze Marję. Biorąc ją pod ramię, zapytał:
 — Hrabia miał dużo zaufania do ciebie, prawda?
 — O tak! — odparła, łkając głośno.
 — Zostań więc przy nim, aż przybędzie komisja sądowa. Pilnuj, by nic nie zginęło z pokoju, No, idź!
 Stara wróciła do pokoju pana, nie przestając żałośnie zawodzić.
 Na wołanie sekretarza zbiegł się cały pałac, aby opłakiwać niespodzianą śmierć hrabiego. Po jakimś czasie nadszedł lekarz.
 Przedewszystkiem wygnał z pokoju ciżbę płaczącej służby. Pozwolił tylko zostać sekretarzowi, kamerdynerowi i Marji.
 Zbadawszy trupa, potrząsnął głową i rzekł:
 — Tetanus, tężec. Jeszcze jest ciepły; musimy poczekać.
 Cortejo bał się, aby lekarz nie wpadł na pomysł otworzenia żył hrabiego; obawy jednak okazały się płonne. Lekarz oświadczył, że pozostanie przy hrabi do rana, poczem Pablo oddalił się wraz ze służącym. Marja została z lekarzem w pokoju hrabiego. —
 Zaledwie Cortejo wrócił do domu, Józefa wbiegła do pokoju z pytaniem:
 — Czy masz dokument?
 — Tak; znalazłem go w środkowej szufladzie. Na kopercie niema żadnego napisu. Zobaczmy!

16