Strona:Karol May - Bryganci z Maladetta.djvu/29

 — Nie.
 — Z polecenia don Fernanda posłałem po ciebie dwóch ludzi.
 — Aż dwóch? Powód musiał być ważny. Czy stało się to na skutek choroby hrabiego?
 — Nie; z powodu pojedynku. Embarez zagroził hrabiemu, że ogłosi wypadek w Dzienniku Urzędowym, jeżelibyś nie stanął do spotkania w przeciągu trzech dni.
 — Do kroćset! Wyobrażam sobie minę starego.
 — Widziałem ją; niezbyt była obiecująca. Po wysłaniu gońców do ciebie udał się do hrabiego Embareza, by...
 — By go prosić o przedłużenie terminu?
 — Nie. Don Fernando był przecież człowiekiem honoru i nie chciał kalać swego nazwiska. Poszedł do hrabiego, aby się bić za ciebie.
 — W takim razie cała sprawa jest załatwiona?
 — Najzupełniej.
 — Świetny pomysł miał stary hrabia, znakomity, zwłaszcza, że śmierć nastąpiła zapewne skutkiem pojedynku, co?
 — Takie jest ogólne mniemanie.
 — Więc umarł z innego powodu? Zaciekawiasz mnie. A więc?
 Cortejo wyciągnął z kieszeni list swego brata, który pokazywał przedtem Józefie, i dał bratankowi.
 — Czytaj.
 Przeczytawszy list, Alfonso zapytał:
 — A więc ten list jest powodem śmierci don Fernanda?
 — O tyle, o ile. Don Fernando żyje bowiem.

25