Strona:Karol May - Bryganci z Maladetta.djvu/30

 — Żyje? Czyś ty oszalał?
 — Mam wrażenie, że jestem przytomniejszy od ciebie.
 — Ależ to nonsens pozwolić mu żyć!
 — Postaramy się, aby nam nie przeszkadzał. Umarł śmiercią pozorną.
 — Pozorną! To musi być okropne. Jakżeś to wymyślił, mój stryju?
 — Dałem mu jadu, który powoduje letarg. Po tygodniu na nowo obudzi się do życia.
 — A co go czeka później?
 — Znajdzie się na statku naszego poczciwego Landoli.
 — Jakżeż go tam przetransportujesz?
 — W koszu.
 — Trudna sprawa. Droga do portu tak ożywiona.
 — Cóż począć? Trzeba będzie pomyśleć o straży. Lecz nie mogę wtajemniczać jej, kogo pilnuje. Skąd straż wziąć, oto kłopot.
 — Mogę ci pomóc.
 — Ty? — ze zdumieniem zapytał Cortejo. — Masz ludzi pewnych, odważnych i nieciekawych?
 — Mam takich ludzi. To eskorta, którą przywiozłem z hacjendy.
 — Vaquerowie? Nie nadają się.
 — To nie vaquerowie, to Indjanie.
 — Chrześcijanie, czy poganie?
 — Poganie. Należą do szczepu Komanczów.
 — Do szczepu Komanczów? — zapytał przerażony Cortejo. — Chyba żartujesz?
 — Skądże znowu. Mówię najszczerszą prawdę.

26