Strona:Karol May - Bryganci z Maladetta.djvu/38

 — Czy jest w niebezpieczeństwie, że mają go chronić czerwoni przyjaciele?
 — Nie. Chce tylko z gór udać się nad morze.
 — Nad wielką, nieskończoną wodę?
 — Tak. Ale po drodze może spotkać wielu złych ludzi, więc potrzebna mu wasza ochrona.
 — Jak długo trzeba jechać, by zobaczyć wielką wodę, po której pływają olbrzymie okręty?
 — Pięć dni.
 — Czy bracia nasi dadzą każdemu z nas po dwa noże i po dwa lustra, w których zobaczyć można własną twarz?
 — Damy.
 — I fajkę z drzewa, a do niej tyle tytoniu, ileby zmieścić się mogło w głowie ludzkiej?
 — Damy.
 — W takim razie odprowadzimy białego brata nad wielką wodę. Kiedy wyrusza?
 — Za dwa, trzy dni.
 — Mamy więc tu zaczekać? W takim razie muszą nam biali bracia dać nieco okrągłego srebra, które blade twarze pieniądzem nazywają, żebyśmy nie głodowali, a mogli sobie u białych kupić jedzenia.
 — Dobrze. Oto dziesięć pesów.
 — Czy to wystarczy na sześciu mężów?
 — Wystarczy.
 — Więc dobrze. Howgh.
 Otrzymawszy pieniądze, broń i kosztowności, Komanczowie zaczęli wydawać okrzyki radości. Najbardziej zachwycały ich cygara, które Cortejo dodał „nadprogramowo“.

34