Strona:Karol May - Chajjal.djvu/119

 — Tak. Wypadła mi przy zamachu. Czy mój pan poszedł już spać?
 — Tak.
 — Wszyscy inni także, a ja chciałem tu właśnie zrobić sobie łoże.
 Wziął mi z rąk lampę i poświecił ku bramie. Rozłożył tam na ziemi starą, słomianą rogożę i nakrył ją kocem, w który mógł się tak zawinąć, że pewnie ani duch jego, ani on ducha nie zobaczy.
 — A gdzie murzyn? — spytałem.
 — Na górze w przedpokoju kobiet, gdzie zatarasował się razem z niemi. Pan tu ze mną rozmawia, a tymczasem lada chwila duch może nadejść!
 — Szukałem ciebie. Chciałem cię spytać, czy nie masz silnych sznurów lub rzemieni.
 — Mam i zaraz przyniosę.
 Przyniósł, czego żądałem, a potem poradził mi, żebym się spać położył. Powróciłem do swego mieszkania. Udałem się najpierw do tylnego pokoju, aby się przypatrzyć dzieciom. Zasnęły mocno. Następnie udałem się do przyległej ciem-