Strona:Karol May - Chajjal.djvu/137

 — Co się stało, effendi? Trudno mi uwierzyć w to, co usłyszałem. Selim opowiedział mi o swoich bohaterstwach, ale w ten sposób, że większej części nie zrozumiałem.
 — Cóż takiego opowiadał?
 — Było osiem upiorów; dwa pan schwytał, a jeden panu umknął; on zaś walczył z pięcioma.
 — I zwyciężył ich oczywiście?
 — Nie. Z pańskiej winy musiał pozwolić im uciec.
 — Z mojej? Dlaczego?
 — Właśnie w chwili, kiedy był bliski zwycięstwa i kiedy strachy prosiły go o łaskę, odwołał go pan na dziedziniec, żądając pomocy.
 — Tych pięciu strachów żyje tylko w jego wyobraźni, albo raczej kłamliwości; były jedynie trzy chajjale, a z nimi ja sam się borykałem.
 — I Abd el Barak jest rzeczywiście między nimi?
 — Tak.
 — To nie do uwierzenia! Ktoby to pomyślał!