Strona:Karol May - Chajjal.djvu/24

 — A dokąd pan dążysz?
 — Do domu.
 — Co? Do Europy? Czyżby tam czekano na pana, czy też wzywa pana jakie obowiązkowe zajęcie? Taki effendi nie może przecież prowadzić żadnego interesu!
 Czekał na moją odpowiedź z wielką, niemaskowaną niczem ciekawością.
 — No, interesów nie mam żadnych i nie mogę powiedzieć, aby mnie tam oczekiwano niecierpliwie.
 — A więc zostań pan tutaj i jedź ze mną
 — Dokąd?
 — Do Sudanu, do Chartumu.
 Co za propozycja! Podróż w tamte strony byłaby spełnieniem moich najgorętszych życzeń. Niestety, mogłem dać tylko odpowiedź odmowną.
 — Nie mogę; niepodobna mi zostać; muszę wracać do domu.
 — Ciekawym dlaczego, skoro nic pana nie wzywa?
 — To mnie pędzi! — rzekłem, uderzając się po kieszeni, a wyciągnąwszy z niej skórzaną sakiewkę, potrząsnąłem nią przed