Strona:Karol May - Chajjal.djvu/29

 Ten argument był bardzo zachęcający. Może zgodziłbym się na propozycję bez zastanowienia, gdyby nie owo chytre spojrzenie, którem przedtem wypatrywał z moich ust odpowiedzi. Wzbudziło we mnie podejrzenie, pomimo dobroduszności Turka. Wydało mi się, że byłby rad, gdybym nie okazał się przeciwnikiem handlu rekwikem. Dlatego też odpowiedziałem:
 — Sprawa nie taka pilna. Daj mi pan czas do namysłu.
 — Bardzo chętnie, effendi! Ale zdaje mi się, że miałeś pan zamiar, w razie niedojścia umowy naszej do skutku, udać się do Suezu. Kiedy mianowicie chciałeś pan tam odjechać?
 — Pojutrze lub jeden dzień później.
 — W takim razie mamy dosyć czasu. Czy wolno zapytać, gdzie pan mieszkasz?
 — Właściwie wcale jeszcze nie mieszkam. Zostawiłem swój skromny bagaż w hotelu, a niedawno oto wyszedłem, aby poszukać sobie mieszkania.
 — I nie znalazłeś pan jeszcze?
 — Nie znalazłem, i wogóle nie widziałem żadnego, gdyż zaraz na początku mo-