Strona:Karol May - Chajjal.djvu/95

 — Wprowadź ich!
 Selim wyszedł, a Murad rzekł głosem wylękłym:
 — Ja odchodzę! Muszą być przekonani, że ja o tej sprawie nic nie wiem, że nie mam z nią nic a nic wspólnego.
 — Nie. Lepiej zostań pan tutaj.
 — Dlaczego?
 — Ażebyś pan usłyszał, jak ja siebie i pana wydobędę z matni. Ani o mnie, ani o panu nikt nie powie, że obawiamy się policji. Ja postąpiłem zupełnie zgodnie z prawem, a pan obecnością swoją poświadczysz, że zgadzasz się ze mną.
 — Tak pan sądzisz? No, dobrze; być może, że masz pan słuszność, więc zostanę. Ale dzieci musimy ukryć!
 — Naco? Przecież nie mam zamiaru taić tego, że znajdują się tutaj. Mogę je pokazać. Usiądź pan spokojnie obok mnie. Ciekawy jestem, w jaki sposób ci policjanci przedstawią sprawę.
 Podczas rozmowy wypaliły nam się fajki. Ponieważ murzyna nie było pod ręką, nałożyliśmy je sobie sami i w tak pełnej godności postawie czekaliśmy na