Strona:Karol May - Cyganie i przemytnicy.djvu/119

dziłem, by mi sennor stawiał pytania. To ja pytam, a pańskim obowiązkiem odpowiadać. Ile pan ma lat?
 — Trzydzieści.
 — Karany?
 — Nie.
 — Żonaty?
 — Nie.
 — Posiada pan jaki majątek?
 — Nie.
 — Naprawdę? Nie? — spytał sędzia podejrzliwie.
 — Nie.
 — Ile gotówki ma pan przy sobie?
 — Około trzydziestu duros.
 — Niech-no pan pokaże.
 Sternau podał sakiewkę. Sędzia przeliczył zawartość i zanotował sumę, podobnie, jak notował wszystkie odpowiedzi Sternaua.
 — Gdzie pan mieszkał w ostatnich czasach?
 — Na zamku Rodriganda.
 — A przedtem?
 — W Paryżu.
 — Cóż pana sprowadziło na zamek?
 — Zostałem wezwany do chorego hrabiego Manuela.
 — Leczył go pan?
 — Tak.
 — Czy miał pan do tego prawo?
 — Któż mi miał, czy mógł zabronić?
 — Ja, juez de lo criminal, — rzekł sędzia. — Czy był pan stałym lekarzem w Rodriganda? Czy miał pan urzędowe zezwolenie na wykonywanie praktyki?
 — Nie.

115