Strona:Karol May - Cyganie i przemytnicy.djvu/122

Był to pokój na sześć kroków szeroki, na cztery długi. Na ziemi leżały dwie cuchnące prycze. Z jednej, na widok doktora, podniosła się jakaś postać ludzka.
 — Aha, nowy gość — powitał go jakiś słaby głos. — Dobrywieczór.
 — Dobrywieczór — odparł Sternau.
 — Jesteś pierwszy raz w więzieniu?
 Sternau słyszał nieraz, że więźniowie tykają się wzajemnie. Odpowiedział więc nieurażony:
 — Tak, pierwszy raz.
 — A dlaczego cię wsadzili?
 — Nie wiem.
 — E, nie udawaj.
 — Kiedy naprawdę nie wiem.
 — Tak mówi każdy. Siadaj tu na pryczy.
 — Czy jest czysta?
 — Hm.
 Odpowiedź ta rozpraszała wątpliwości. Mimo to Sternau usiadł.
 — Kim jesteś? — zapytał dotychczasowy mieszkaniec celi.
 — Jestem lekarzem.
 — Pan jest lekarzem? — rzekł tamten. — W takim razie przepraszam, że mówiłem panu ,ty‘. Teraz wierzę, że sennor nie wie, dlaczego go tutaj zamknięto. Kto pana przesłuchiwał? Sędzia śledczy?
 — Tak.
 — To podła kanalja. Czy pan wie, kiedy pana wezwie do następnego przesłuchania?
 — Kiedyż?
 — Za dwa, może za trzy miesiące.

118