Strona:Karol May - Cyganie i przemytnicy.djvu/138

 — Nie powiem swego nazwiska, będzie to niespodzianka. Jestem przyjacielem sennora Corteja.
 Służący zameldował nieznajomego. Cortejo był sam w pokoju i polecił, aby przybysza wpuszczono.
 — Podał się sennor za mego przyjaciela, tymczasem ja nie znam pana — rzekł.
 — Nie? Za chwilę mnie pan pozna!
 Po tych słowach zdjął przyprawioną brodę i perukę.
 — Capitano! — zawołał notarjusz.
 — Tak. To ja. Przyszedłem zapytać pana, gdzie jest porucznik de Lautreville?
 — Nie wiem.
 — To nieprawda. Wiecie o tem doskonale, sprzątnięto go przecież.
 — Nie moja to sprawa.
 — O, przeciwnie. Pragnęliście, abym ja go zabił.
 — Nietylko jego, ale i doktora. Dlaczego nie dotrzymaliście słowa?
 — Bo chciałem wiedzieć, czy wy go dotrzymacie w sprawie porucznika.
 — E, dajmy pokój zabawie w chowanego. Czy przyznajecie, że ten porucznik to hrabia Alfonso de Rodriganda?
 — Tak.
 — Dlaczegoście go tutaj przysłali?
 — To moja rzecz.
 — Czy wiedział, kim jest?
 — Nie; ale gdzież on jest teraz?
 — Nie żyje.

134