Strona:Karol May - Cyganie i przemytnicy.djvu/141

 — A może to był capitano, o którym nieraz mówiłeś. Może miałeś z nim jaką sprzeczkę?
 — Nie znam go. Ale, ale, czy pijemy dzisiaj herbatę z hrabianką?
 — Nie — odparła Klaryssa. — Będzie ją piła w swoim pokoju.
 Z tonu odpowiedzi notarjusz pojął, że Klaryssa wlała już truciznę do herbaty. — —
 Gdy padł strzał, hrabianka siedziała w swoim pokoju z Elwirą, która właśnie przyniosła jej z kuchni herbatę.
 — Co to za hałas? — zawołała Elwira.
 — Ktoś strzelił — odparła Roseta. — Trzeba zobaczyć, co się stało.
 — O nie, hrabianko, nie puszczę pani, proszę tu zostać. Boję się jakiegoś nieszczęścia, proszę tu zostać koniecznie!
 — Nie boję się niczego. Zdaje się, że strzał padł w pokoju Corteja. Czy słyszysz kroki i głosy?
 — Tak, ale zostaniemy tutaj. Mój dzielny Alimpo pójdzie zobaczyć, co się stało, i opowie nam o wszystkiem.
 Po chwili zjawił się Alimpo z wiadomością, że Cortejo zastrzelił rozbójnika, który na niego napadł.
 Roseta, wypiwszy herbatę, oświadczyła, że idzie spać, gdyż z powodu wypadków całego dnia odczuwa silny ból głowy. —
 Następnego ranka do pokoju Elwiry wpadła z płaczem służąca hrabianki.
 — Niech pani idzie ze mną do condesy — zawołała,

137