Strona:Karol May - Cyganie i przemytnicy.djvu/145

 — Tak, przepadł niespodzianie. Nikt nie wie, gdzie jest, co się z nim stało. Ktoś zabrał go powozem i od tego czasu ślad po nim zaginął.
 — Muszę go odszukać. No, teraz idę już, by nie zwrócono uwagi na moje odwiedziny.
 Wróciwszy do domu, Mindrello zachodził po rozum do głowy, w jaki sposób możnaby odszukać Sternaua. Po jakimś czasie dowiedział się, że w kierunku Barcelony przejeżdżał powóz, eskortowany przez pięciu uzbrojonych strażników, że powóz ten zatrzymał się przed więzieniem. Po długich staraniach udało mu się wydobyć z dozorcy, że znajduje się w więzieniu niejaki doktór Sternau.
 Postanowił więc porozumieć się z rządcą, który tymczasem wraz z żoną opuścił zamek i zamieszkał w Manrezie. Przyjęto go serdecznie.
 — Chwała Bogu, żeście przyszli. Sądziliśmy już z moją Elwirą, że zapomnieliście o przyjaciołach.
 — Skądże znowu. Pracowałem przez cały czas nad tem, by uwolnić naszego doktora.
 — Wiecie więc, gdzie przebywa?
 — Został uwięziony w Barcelonie.
 — Uwięziony? Słyszysz Elwiro?
 — Tak, słyszę. To z pewnością sprawka Corteja.
 — Na pewno. Kiedyż go wypuszczą?
 — Jeżeli go nie uwolnimy, chyba nigdy.
 — Cóż możemy uczynić?
 — Wiele i nic. Czy macie pieniądze?
 — Ile?
 — Trzeba ich sporo.

141