Strona:Karol May - Cyganie i przemytnicy.djvu/16

żeś przemocą odebrał dziecko rodzicom zawlókł je pomiędzy zbóje?
 Cortejo szepnął:
 — A więc to on... Wie nawet, że go porwano...
 Capitano był zdumiony. Zapytał gniewnie:
 — Odebrałem rodzicom? Siłą? O kim mówisz?
 Mariano poniewczasie spostrzegł, że się niepotrzebnie zagalopował. Trzeba było zachować umiar. Ale trudno, stało się. Brnął coraz głębiej:
 — Mówię o sobie, rozumiesz?
 — Więc uważasz, żeś został porwany? — zapytał capitano ostrożnie.
 — Zostałem porwany i kogo innego na moje miejsce podrzucono.
 — To możliwe. Ale jaką ja tutaj gram rolę? Znalazłem cię w lesie, ot i wszystko.
 — Nie kłam. To ty sam mnie porwałeś! — zawołał Mariano z gniewem.
 — Ja? Gdzież masz dowody na to? Przysięgam ci, te to nie ja porwałem cię rodzicom!
 — Tak, łatwo ci przysięgać, boś nie ty mnie wykradł, a inny zbój z twego rozkazu. Czy nie przypominasz sobie człowieka imieniem Tito Sertano? Pochodził z Makaro.
 — Do kroćset furgonów djabłów!
 — A czy znasz hotel El Hombre Grande w Barcelonie? W nocy, z pierwszego na drugiego października roku 1830 zamieniono w nim dziecko.
 — Skąd wiesz o tem?
 — To moja tajemnica.
 — Żądam, byś mi odpowiedział, skąd o tem wiesz!

12