Strona:Karol May - Cyganie i przemytnicy.djvu/36

 — A czy mogę napisać parę słów?
 — Czy to konieczne?
 — Tak.
 — W takim razie proszę napisać, ale naprawdę tylko parę słów.
 Hrabia podszedł do biurka, wyciągnął z niego arkusz papieru i wypełnił. Potem złożył papier i podał córce ze słowami:
 — Roseto, poproś doktora, aby słowa te na pamiątkę dnia dzisiejszego przyjął, nie ode mnie, lecz od ciebie, i nie dla siebie, lecz dla swej matki i siostry. To, co uczynił, przerasta wszelką cenę, ale matce jego i siostrze możemy powiedzieć, jak bardzo go kochamy i jak mu jesteśmy wdzięczni.
 Roseta wzięła podany jej przez ojca papier i podała lekarzowi. Ale Sternau nie chciał przyjąć. Rzekła więc:
 — Nie powinien pan odrzucać tego pisma, bo należy ono do kogo innego.
 Gdy i teraz Sternau nie chciał ustąpić, podeszła do niego bliziutko i, kładąc mu pismo w rękę, wyszeptała:
 — Carlosie, błagam, przyjmij.
 Sternau nie mógł się dłużej opierać. Wróciwszy do pokoju, stwierdził, że ma w ręku czek na 25000 srebrnych piastrów; było to honorarium istotnie hrabiowskie.
 Ponieważ Sternau wyszedł tak nagle z pokoju, Roseta, przekonana, że czuł się urażony, rzekła do hrabiego:
 — Czy wiesz o tem, ojcze, że go dotknąłeś?

32