Strona:Karol May - Cyganie i przemytnicy.djvu/49

samo twierdzi mój Alimpo. Nawet noc dzisiejszą spędził lekarz przy hrabi. Teraz udał się do parku.
 — Idę z panią. Pomogę pani ścinać róże.
 — Będzie to dla mnie wielkie szczęście i zaszczyt nielada.
 Niezadługo spotkały Sternaua. Lekarz życzliwie powitał Amy, a ta, podszedłszy do niego, spytała:
 — Czy mogę pospacerować z panem, doktorze? A może pragnie sennor być sam?
 — Rad jestem ogromnie, że spotykam panią. Właśnie o pani myślałem.
 — O mnie? — zapytała nie bez zdziwienia.
 — Tak. I myśl o pani przeniosła mię do dalekiego kraju, który ma się stać sennory ojczyzną.
 — Mówi pan o Meksyku? Czy go pan zna?
 — Doskonale. Przemierzyłem na koniu Texas i Nowy Meksyk. Przez pustynię Mapimi przybyłem do stolicy kraju; bawiłem tam kilka dni, potem spędziłem czas jakiś w Kalifornji, gdzie przyjrzałem się zbliska życiu poławiaczy złota.
 — Musi mi pan coś o tym Meksyku opowiedzieć. Przyznam się sennorowi, że odczuwam pewien strach przed tym krajem okrucieństw i gwałtownych namiętności. Gdy sobie przypomnę jego dzieje...
 — Tak, historja tego kraju pisana jest krwią, a stosunki w nim i dziś są jeszcze niepewne. Ale tak rozpaczliwie, jak się pani z pewnością wydaje, nie jest. Meksyk to przedewszystkiem jeden z najpiękniejszych krajów świata; stolica jego da pani dużo ciekawych i przyjemnych przeżyć.
 — Ale życie prowincji meksykańskiej, doktorze? Po-

45