Strona:Karol May - Cyganie i przemytnicy.djvu/66

 Alfonso stał w oknie pokoju Klaryssy. Na widok gońców rzekł do matki:
 — Musiało zajść coś niezwykłego. Hrabia wysłał trzech jeźdźców.
 — Dokąd?
 — Tego nie mogę określić. Pojechali w kierunku Makaro, lub Barcelony.
 — Dowiedz się, mój synu, o powód tej wycieczki. W naszem położeniu wszystko może mieć wielkie znaczenie, a co dopiero wysłanie gońców. Ostrożność nigdy nie zawadzi.
 Alfonso otworzył okno i zawołał Alimpa, wracającego ze stajni.
 — Kto posłał tych trzech jeźdźców? — zapytał Alfonso.
 — Ja, panie, — odparł rządca.
 — Dokąd?
 — Do Barcelony.
 — Z czyjego polecenia?
 — Z polecenia condesy.
 — Aha. I pocóż to?
 — Mają odnaleźć doktora Sternaua.
 Alimpo nie miał żadnego poważania dla Alfonsa; odpowiadał krótko i odniechcenia.
 — Pocóż potrzebny jest doktór Sternau?
 — Ekscelencja hrabia Manuel nagle zachorował. Mam wrażenie, że stracił zmysły.
 — Stracił zmysły? Na Boga! — Alfonso udał, że jest przerażony, ale bystry obserwator zauważyłby z pewnością, iż w oczach jego zabłysła radość. Po chwili rzekł do rządcy:

62