Strona:Karol May - Cyganie i przemytnicy.djvu/79

 — Aha, dlatego nie widziałem was dziś rano. Powiedz mi, Zarbo, czy jesteś jeszcze moją przyjaciółką?
 — Tak — odparła, przeszywając go badawczem spojrzeniem.
 — A może masz do mnie jaką urazę?
 — Chyba tyle, że ostatnim razem zapłaciliście nam tak podle.
 — E, cóż znowu, Gasparino Cortejo zawsze płaci dobrze.
 — Wiem o tem, — odrzekła, — ale też żąda roboty ciężkiej i odpowiedzialnej.
 — Jak naprzykład dzisiaj. Jakie macie obecne ceny?
 — Te same, co dawniej.
 — A więc za zabójstwo?
 — Pięćset.
 — Za zniknięcie?
 — Dwieście.
 — Za okradzenie kasy?
 — Dwieście.
 — Za chłopca, lub dziewczynę, wziętą na przechowanie?
 — Sto.
 — Za otworzenie grobu?
 — Pięćdziesiąt.
 — Tak, to istotnie stare ceny. Od czasu naszego rozstania musiałem pracować z kim innym.
 — Wiem o tem. Z hersztem brygantów. Jesteście z niego zadowoleni?
 — Nie. Żałuję, że nie spotkałem was wcześniej. A więc, umarły kosztuje, jak zwykle, pięćset?
 — Tak, zwyczajny umarły pięćset.

75