Strona:Karol May - Cyganie i przemytnicy.djvu/83

cujemy starannie i pilnie. A przecież musicie pamiętać, jaki zysk przysporzy wam śmierć hrabiego.
 — No tak. A jak mam zapłacić?
 — Odbiorę pieniądze dopiero wtedy, gdy rzecz się uda. Widzicie, że stawiam sprawę uczciwie.
 — Tak, jesteś zupełnie inna, aniżeli capitano, który każe sobie płacić połowę zgóry, a polecenia nie wykonywa.
 — Powinien się wstydzić. Powiedzieliście, że mam sobie zapamiętać nazwisko Sternau. Czy to lekarz?
 — Tak. I jego trzeba będzie zgładzić, ale nie natychmiast, bo szybki zbieg wypadków mógłby wywołać podejrzenia.
 — A jak ten ma zginąć?
 — O tem później pomówimy.
 — Więc chwilowo chodzi o hrabiego Manuela? Kiedyż to się ma stać?
 — Jutro.
 — Gdzie miejsce spotkania?
 — Tu, pod dębem, o północy. Czy ty przyjdziesz także?
 — Nie, to praca dla mężczyzn. Czyż Garbo nie wystarczy?
 — O tak!
 — Więc śpijcie spokojnie, sennor.
 Rozstali się i notarjusz wrócił niepostrzeżenie na zamek. W chwilę po jego odejściu z za dębu podniosła się jakaś ciemna postać.
 — Czy słyszałeś całą rozmowę. Garbo?
 — Tak, całą.
 — A więc hrabia... Czy zabijesz go?

79