Strona:Karol May - Czarny Gerard.djvu/106

była pewna, że córka Corteja nie cofnie się przed żadnem okrucieństwem.
 — Dlaczego opuściłaś Meksyk?
 — Chciałam zamieszkać w hacjendzie; sennor Arbellez jest moim przyjacielem.
 — A więc w Meksyku nie miałaś przyjaciół? Myśmy nimi nie byli?
 Stara spuściła z zakłopotaniem oczy. Nie miała odwagi powiedzieć, że uciekła z Meksyku ze strachu. Pomogła jej Józefa słowami:
 — Bałaś się nas, nieprawdaż?
 Marja milczała. Józefa ciągnęła dalej:
 — Miałaś rację. Gdybyś została w Meksyku, nie żyłabyś już dzisiaj. Meksyk jest miejscem niebezpiecznem i niezdrowem dla ludzi, którzy wglądają w tajemnice innych. Roztropnie postąpiłaś, uciekając. Chcę ci teraz zadać kilka pytań. Jeżeli odpowiesz zgodnie z prawdą, los twój nie będzie przynajmniej tak okrutny, jak los tego upartego starca. Czy wiadomo ci, że sporządził testament?
 — Tak.
 — Czy wiadomo ci, kogo ustanowił dziedzicem?
 — Nie.
 Słowo to wypowiedziała z drgnieniem niepewności. Józefa wrzasnęła:
 — Nie kłam! Komu została zapisana hacjenda?
 — Pewnej krewniaczce — wyszeptała stara lękliwie.
 — Cóż to za krewniaczka?
 — Córka kupca z Guadelupy. Nazywa się Pirnero.

100