Strona:Karol May - Czarny Gerard.djvu/107

 — Pirnero? Trzeba sobie będzie zapamiętać to nazwisko. Czy wie, że ma zostać dziedziczką?
 — Sennor Arbellez wysłał do niej niedawno pewnego vaquera.
 — Naprawdę? Niedawno? A więc ten człowiek zapewne jeszcze nie wrócił?
 — Nie.
 — To dobrze. Będziemy go tutaj oczekiwać. Cóż miał oświadczyć w imieniu Arbelleza?
 Marja popatrzyła kłopotliwie na hacjendera. Arbellez, pochwyciwszy jej spojrzenie, rzekł:
 — Odpowiadajcie śmiało. Nie chciałbym, aby was dręczono z mego powodu.
 — Więc — nalegała Józefa.
 — Vaquero miał uprosić sennoritę Rezedillę, aby przybyła do hacjendy.
 Józefa zawołała z rozpromienioną miną:
 — A więc dziedziczka ma przybyć do del Erina? Trzeba ją będzie godnie przyjąć i złożyć życzenia z okazji, iż została dziedziczką. Czy byłaś obecną przy sporządzaniu testamentu? Gdzie go Arbellez pisał?
 — Tu, w tym pokoju.
 — W czyjej asyście?
 — Wobec trzech sennorów, którzy przybyli konno i bawili przez dwa dni.
 — Skąd przybyli ci panowie?
 — Nie wiem.
 — Nie kłam!
 — Przysięgam na wszystkie świętości, że nie wiem.
 — Ale nazwiska ich znasz?

101