Strona:Karol May - Czarny Gerard.djvu/116

wokoło z ogromnem zdumieniem. Wybuchnęli więc śmiechem.
 — Widać odrazu, że człowiek ten nie wynalazł prochu, — zawołał jeden z najemców. — Ależ, chłopie, Cortejo nie potrzebuje takich ludzi.
 — Cortejo?
 — Tak. Przybywasz może w innej sprawie? Z kimże chcesz mówić?
 — Oczywiście, z moim panem.
 — Dobrze, a któż jest twoim panem?
 Rozmowa zamieniła się powoli w rodzaj przesłuchania.
 — Sennor Pedro Arbellez — odparł zapytany.
 — Pedro Arbellez, były właściciel hacjendy?
 — Były? — zapytał vaquero stropiony. — Czy obecnie właścicielem hacjendy jest ktoś inny? Kto taki?
 — Sennor Pablo Cortejo z Meksyku. Mam wrażenie, że cię to przeraża. Nie odpowiada ci sennor Cortejo?
 — Jestem bardzo ciekaw, w jaki sposób stał się nagle panem hacjendy?
 — W jaki sposób? Bardzo prosty. Przybył z nami do hacjendy i zabrał ją Arbellezowi.
 — Santa Madonna! Gdzież jest sennor Arbellez?
 — Niewiadomo. Znikł.
 — Mój Boże, w takim razie ruszam w dalszą drogę.
 Anselmo chciał wyjść, lecz ujęły go potężne łapy pięciu ludzi.
 — Czekaj no, braciszku! Coś tu jest nie w po-

110