Strona:Karol May - Czarny Gerard.djvu/127

 Meksykanin rzekł:
 — To drobnostka. Trzymajcie się ostro. Przyślę wam służącę. Przedewszystkiem musimy tego łotra wpakować do piwnicy. Jak go mamy ukarać za kopnięcie, sennorita?
 Józefa machnęła ręką.
 — Nie chcecie go wcale karać?
 — Owszem, — odparła szeptem — ale nie teraz.
 Zwiędłym ruchem podała Meksykaninowi klucz od piwnicy.
 — Dobrze, odłożymy to na później. Jazda, łotrze! Wkrótce się dowiesz, jakiegoś sobie piwa nawarzył.
 Anselmo został wypchnięty z pokoju. Meksykanie wrzucili go do piwnicy, w której znajdowali się Marja Hermoyes i Arbellez.
 W drodze na górę jeden z Meksykan rzekł:
 — Zdaje mi się, że sennorita ma złamanych kilka żeber. Stryj mój był balwierzem. Czy wiesz o tem?
 — Nie. Czy stryj twój żyje, jest może tutaj w hacjendzie?
 — Nie, umarł. Złamał kark i nie umiał go sobie nastawić zpowrotem.
 — Cóż więc nam po twoim stryju?
 — Niedomyślny jesteś, przyjacielu. Czemże mogłem być u stryja?
 — Uczniem, co?
 — Zgadłeś.
 — Do licha, w takim razie również jesteś balwierzem?
 — Nie, kształciłem się tylko przez tydzień. Pewnego razu wyrwałem komuś zamiast chorego zęba,

121