Strona:Karol May - Czarny Gerard.djvu/74

 — Sir Henry Dryden, hrabia Nothingwell.
 Słowa te były dla Juareza niespodzianką.
 — Sir Henry Dryden? Ach, w takim razie omyliłem się. Oczekiwałem wiadomości od kogoś innego. Niedawno udało mi się oddać sir Drydenowi pewną usługę. Przysyła was zapewne do mnie w osobistej sprawie. Gdzież przebywa teraz?
 — W El Refugio u ujścia Rio Grande del Norte.
 — W El Refugio? Ależ stamtąd właśnie mam otrzymać wiadomość, na którą czekam.
 — Słusznie. Właśnie ją przynoszę. Sir Dryden jest tajnym pełnomocnikiem Anglji, którego pan oczekuje.
 — Któżby to przypuścił? Naprawdę sir Dryden jest posłem Wielkiej Brytanji? Cieszy mnie to bardzo. Lecz cóż mi zwiastuje? Szczęście, czy nieszczęście?
 Na spokojnej twarzy prezydenta widać było wielkie napięcie.
 — Szczęście — odparł Amerykanin.
 — Dzięki Bogu! — zawołał Juarez.
 — Tak, dzięki Bogu, jak również dzielnemu sirowi Henry, — rzekł Sępi-Dziób. — Podsłuchałem pewną rozmowę, z której dowiedziałem się, że bardzo energicznie agitował za panem w Londynie. Jemu przypisać należy, że Anglja przyłączyła się do antyfrancuskiego stanowiska Ameryki. Jest pewien sukcesu; twierdzi stanowczo, że zbliża się chwila, w której Napoleon zmuszony będzie wycofać wojska z Meksyku.
 Juarez odparł z głębokiem westchnieniem:
 — Oby jak najprędzej nadeszła!
 — Niech się pan o to nie martwi! — odparł strze-

68