Strona:Karol May - Czarny Mustang.djvu/131

—  95   —

i byłby się pewnie zaśmiał, ale pozostał nadal poważny, znając usposobienie Hobblego. Kto bowiem nie godził się na jego wesołe zamiany, ten musiał być przygotowany na grubiaństwa.
 — Tak, wyspę Ischię — potwierdził Frank całkiem poważnie.
 — A wiesz, gdzie leży ta wyspa?
 — Oczywiście między zwrotnikiem raka a Hohenzollern - Sigmaringen.
 — Oho! — zaśmiał się Kaz, nie przeczuwając, że obrazi tem strasznie małego człowieka. Nie jestem wielkim geografem, znam jednak przypadkowo dokładnie położenie tej wyspy. Czytałem raz o strasznem trzęsieniu ziemi, które się tam zdarzyło i pytałem się o nią.
 Biada! Poczciwy Kaz nie domyślał się, że teraz czeka go także wielkie trzęsienie ziemi. Frank odłożył nóż i widelec, zwrócił się powoli do niego, zmierzył go z wysoka od stóp do głów i zapytał, jak mógł, najchłodniejszym i najpogardliwszym tonem:
 — Pan wie to całkiem dokładnie? Powiedzno pan, jak się pan nazywasz?
 — Timpe!
 — Tim... Tim... Timpe! To mówi właściwie już wszystko! Timpe i Ischia! To brzmi tak samo dziwacznie, jak naprzykład szczotka do butów i Ofelia, jak pysk jeża i zorza poranna. A gdzie to wedle pańskich zapatrywań leży wyspa Ischia?
 — W zatoce neapolitańskiej.
 — Tak!
 To „tak“ przeciągnął przez pół wieczności i dodał z iskrzącemi się oczyma:
 — A nie pomiędzy zwrotnikiem raka a Hohenzollern - Sigmaringen?
 — Hm! Tego nie wiem. Nie zajmowałem się nigdy tym zwrotem.
 — W takim razie milcz pan uniżenie na przyszłość, kiedy naukowo symboliczne powagi wyświadczają panu ten zaszczyt i oświecają go odblaskiem swojego widma.