Strona:Karol May - Czarny Mustang.djvu/227

—  175   —

 — Chcieliście ją przelać.
 — Czy można mścić się za krew nieprzelaną?
 — Nie, ale ja nie mówiłem o zemście za krew nieprzelaną.
 — Nie powiedziałeś tego rzeczywiście, ale jeżeli przyznasz, że krwi nieprzelanej pomścić nie można, to musicie puścić nas wolno!
 — Mylisz się. Jaka kara należy się wedle prawa sawanny za kradzież koni?
 Zapytany odpowiedział z pewnem wahaniem:
 — Śmierć, ale konie wasze wróciły do was!
 — A jaka kara za kradzież broni?
 — Także śmierć, ale wyście odebrali sobie broń!
 — To nie zmniejsza bynajmniej twojej winy. Kradzieży rzeczywiście dokonano, a życie twoje wisi na włosku!
 — Chcecie mnie więc zabić? — wybuchnął wódz.
 — Myśmy nie mordercy. Nie zabijamy, lecz karzemy, a ty żądałeś i domagałeś się kary.
 — Uff! Kiedy się jej domagałem?
 — Kiedy żądałeś sprawiedliwości. Wszak wyrzekłeś się szyderczo naszej łaski i litości.
 Komancz spuścił znów głowę i zamilkł. Wiedział, że nie bez skutku mógł się odwołać do łagodności obu humanitarnych mężów, lecz duma jego wzdragała się przed tem. Po pewnym czasie daremnego namysłu spytał:
 — Czy napadliśmy na Firwood - Camp?
 — Nie.
 — A więc mieszkające tam blade twarze nic nam zrobić nie mogą!
 — Jesteś w błędzie!
 — O ile?
 — Cobyś uczynił, jeśliby grizzli przyszedł do ciebie, żeby cię pożreć?
 — Zabiłbym go.
 — Postąpiłbyś tedy niesprawiedliwie, gdyż nie wolno ci go zabić, zanim cię jeszcze nie pożarł.
 — Ale onby to zrobił, gdybym mu życia nie odebrał!