Strona:Karol May - Czarny Mustang.djvu/351

—  281   —

 Na dźwięk tego nazwiska zaczął długi Hum nadsłuchiwać i zapytał czemprędzej:
 — Timpe? Skąd pan przyszedłeś do tego nazwiska?
 — Ja? Wcale do niego nie przyszedłem. To nie jest moje nazwisko. Dziękuję pięknie! Gdybym się nazywał Timpe, skoczyłbym w morze tam, gdzie woda najgęstsza!
 — A znałeś pan jakiego Timpego?
 — Znałem niestety dwie takie pożałowania godne osoby. Znam je nawet jeszcze teraz.
 — W swojej ojczyźnie?
 — Nie. Nazwisko Timpe obrzydziłoby mi ojczyznę. Nie, poznałem ich tu w Ameryce.
 — Gdzie?
 — W Rocky-Ground.
 — Czy tam mieszkają?
 — Nie. Mieszkają teraz w Estrecho de Kuarco, a jeśli pan chcesz ich zobaczyć, nie potrzebujesz pan wyciągać lunety z pochwy, jeżelibyś pan ją miał oczywiście. Przypatrz się pan tym tylko obu młodzieńcom, temu kasztanowatemu Hazowi i tamtemu jasnemu jak bułka Kazowi. Do nich przyczepiło się już oddawna beznadziejnie nieszczęsne nazwisko Timpe.
 — Rzeczywiście? Panowie, panowie nazywacie się Timpe? — pytał Hum, zwracając się do obydwu braci stryjecznych.
 — Tak — odrzekł Kaz. — Ja jestem Kazimierz Obadia Timpe, a to mój kuzyn Hazael Benjamin Timpe.
 — Gdzie urodziliście się, panowie?
 — W Plauen w Saksonii. Pana zajmują widocznie nasze nazwiska.
 — Zaiste!
 — Czemu? Czy znałeś pan może kogo o tem samem nazwisku?
 — Tak.
 — Gdzie? Proszę nam powiedzieć! To dla nas bardzo ważne!