Strona:Karol May - Dżafar Mirza I.djvu/69

 — Nie. Jesteśmy wpobliżu indjańskiego obozu.
 — Do licha! Nareszcie ich dogoniliśmy! Schwytali białych?
 — Tak.
 Przyjrzyjmy się tym Indsmanom.
 Ruszyliśmy naprzód, bacząc, by nas nie zauważono. W pewnym punkcie zatrzymaliśmy się.
 — Tak, to Komanczowie, — rzekł Jim. — Nie sądzisz, stary Timie?
 — Yes — odparł tamten lakonicznie.
 Utworzyli zwarte koło. Białych nie widać. Prawdopodobnie znajdują się wewnątrz koła. Jak sobie czerwoni będą z nimi poczynać?
 To się wkrótce pokaże. Wielką rolę gra tu kwestja, czy przy napadzie krew się polała. Jeśli choć jeden z czerwonoskórych został ranny, lub zabity, białych czeka rychła śmierć.
 — Tak, ma pan rację. Zabiją ich na miejscu.
 — Nie sądzę.
 — Sądzi pan, że ich zabiorą ze sobą?
 — Tak. Ale niezbyt daleko. Indjanie lu-