Strona:Karol May - Dżafar Mirza II.djvu/20

patrzył przed siebie w głębokiem milczeniu; czerwoni obrzucali go pytającemi spojrzeniami. Nie odpowiadał. Przerwałem ciszę następującem zapytaniem:
 — Czy mój czerwony brat zrozumiał totem wodza?
 — Zrozumiałem — odparł.
 Po tych słowach podniósł się wolno i skierował do wojowników następujące, dziwne dla mnie wezwanie:
 — Stało się coś, w co uwierzyć trudno. Bracia moi zaraz się dowiedzą. Wzywam ich jednak, aby nic nie mówili i zachowali zupełny spokój; jest to rozkaz, wydany dla dobra naszego wodza.
 Zwrócił się teraz do mnie i zapytał:
 — Old Shatterhand wziął To-kei-chuna do niewoli?
 — Tak.
 — Wódz został ranny?
 — Nie.
 — Czy stało się to w obecności dwóch białych, z których jeden znikł nam wczoraj w tajemniczy sposób?
 — Tak.
 — Cóż stanie się z To-kei-chunem?