Strona:Karol May - Fakir el Fukara.djvu/100

liczności właśnie tak się złożyły, że nie mogę postąpić inaczej.
 — Czyżby mój wcześniejszy odjazd był połączony z niebezpieczeństwem dla ciebie?
 — Tak.
 — Allah ‘1 Allah! Posądzasz o to mnie, Mahdiego, przed którym w prochu czołgać się będą miljony!
 — Ach, tak! Puściłeś nareszcie barwę. Więc to ty jesteś tym wybranym, z którym Allah osobiście rozmawiał! To ty strącisz z tronu kedywa i sułtana! Ty? Ty zdobędziesz ziemię i wytępisz chrześcijan? Ty uzupełnisz posłannictwo proroka i mieczem islamu sięgniesz z jednego końca świata na drugi?
 W czasie tych pytań mierzyłem go wzrokiem od stóp do głowy, a na słowo „ty“ kładłem wyraźny nacisk, poczem dodałem:
 — Otwarcie mówiąc, ty nie wyglądasz nawet na takiego człowieka, któryby umiał dowodzić choćby dziesięcioma żołnierzami, a chciałbyś podbić całą kulę ziemską?
 — Nie drwij, bo ci to nie wyjdzie na dobre! Jestem obdarzony duchem proroczym i znam wszystkie sprawy; wiem, co się już stało i co się stanie w przyszłości, widzę ogromne tłumy wszystkich na świecie śmiertelników, gromadzących się koło mnie.
 — A zatem wiesz wszystko, co było, i możesz przewidzieć również przyszłość? Mam więc

98