Strona:Karol May - Fakir el Fukara.djvu/82

o pewien czyn, ale nie z dziedziny przeszłości, lecz o taki, który dopiero fakir el Fukara przedsięweźmie.
 — Effendi, co ty mówisz? Nie rozumiem...
 — No, no, nie udawaj niewinnego. Powiedziałem ci zgóry, że jesteście za głupi na to, by mnie oszukać. Uknuliście spisek przeciw mnie.
 — To nieprawda! Jaki spisek? Nie wiem o niczem!
 — Fakir el Fukara ma was ocalić w ten sposób, że sprowadzi tu twego syna Ibn Asla.
 — Ależ o tem nie było żadnej mowy, effendi, ani przez myśl mi to nie przeszło! Fakir wcale nie wie, gdzie syn mój znajduje się obecnie
 — Ty mu to powiedziałeś.
 — Nie! Nie mówiliśmy o nim ani słowa.
 — Czy nie mówiliście również o reisie effendinie?
 — Nie!
 — Przypomnij sobie jednak zaczarowane uszy... Powiedziałeś fakirowi, jakie niebezpieczeństwo grozi reisowi effendinie.
 — Nie jemu, lecz tobie mówiłem, że mają go otruć w Chartumie.
 — Tak jest, przysiągłeś nawet na to i popełniłeś krzywoprzysięstwo, za które Allah bardzo cię skarze.
 — Przysięgałem tylko prawdę.

80