Strona:Karol May - Fakir el Fukara.djvu/98

chwili poznać mnie bliżej, Wypocząłem już dostatecznie i chciałbym się udać w dalszą drogę do Chartumu; proszę cię więc, wybierz dla mnie wielbłąda!
 — Chętnie to uczynię, ale dopiero rano.
 — Teraz nie? Przyrzekłeś mi przecie...
 — Naturalnie i przyrzeczenia dotrzymam
 — W takim razie obojętne ci jest, czy darujesz mi wielbłąda teraz, czy później.
 — Sądzę, że i tobie również.
 — O, nie, ja muszę odjechać teraz.
 — A ja jestem przekonany, że odjedziesz rano.
 — Mówię ci jednak, że...
 — A ja ci mówię, — przerwałem ostro, że wszystko to, co mówisz, jest mi zupełnie obojętne. Wiem tylko to, że zostaniesz tutaj do rana i odjedziesz dopiero razem z nami.
 — Ależ co tobie się stało, effendi? Już ja wiem, co robię i co mam robić. Czyżbym nie był już panem swej woli?
 Wstałem i on równocześnie zerwał się, patrząc na mnie dość groźnie.
 — Nie puszczę cię.
 — Jakiem prawem?
 — Prawem przemocy. Jestem władcą i panem nad tą studnią, i nic się tu nie może stać bez mego pozwolenia.
 Fakir miał strzelbę przy sobie, ja zaś pamiętałem o wszystkiem, prócz tego, że on na-

96