Strona:Karol May - Grobowiec Rodrigandów.djvu/112

dlarz przywiózł piękną białą niewolnicę. Spodobała się sułtanowi Harraru — chciał ją kupić. Ponieważ nie znała języka i należała do rasy białej, sprowadzono hrabiego, który miał zostać tłumaczem.
 — Czy ją zrozumiał? — zapytał Cortejo, trzęsąc się z ciekawości
 Landola nie mógł również ukryć zniecierpliwienia.
 — Owszem, zrozumiał ją odrazu, — rzekł kapitan. — Po kilku pytaniach wymieniła nawet nazwisko hrabiego. To coś w rodzaju cudu. Zgadnijcie panowie, kto był tą niewolnicą?
 — Powiedz pani
 — Jeżeli panowie znają tak świetnie stosunki rodu Rodrigandów, wiedzą z pewnością cośniecoś o hacjendzie del Erina. Właściciel tej hacjendy Pedro Arbellez ma córkę imieniem Emma. Ona była tą niewolnicą.
 Cortejo zerwał się na równe nogi i zaczął patrzeć na kapitana.
 — Emma Arbellez? — zapytał. — To nie może być. Przecież ta dziewczyna...
 Omal się nie zdradził. Oprzytomniał pod wpływem tęgiego szturchańca Landoli. Na szczęście Wagner ciągnął dalej:
 — Nie wierzycie panowie? Proszę słuchać!
 Opowiedział dalsze szczegóły. Gdy doszedł do szczęśliwego odkrycia smutnej wyspy, Landola zawołał:
 — Do licha! Istny z pana wilk morski! Wielka to sztuka określić położenie małej wysepki pośród nie-

108