Strona:Karol May - Grobowiec Rodrigandów.djvu/12

 Podporucznik wskazał na Sępiego Dzioba, który siedział wygodnie i z beznamiętnym spokojem przypatrywał się scenie.
 — Ten człowiek? Skąd się bierze w przedziale pierwszej klasy?
 Obaj urzędnicy zbliżyli się, aby obejrzeć pasażera.
 — Jak się pan tu dostał? — zapytał surowym tonem zawiadowca.
 — Hm! Wsiadłem — roześmiał się trapper.
 — Czy ma pan bilet pierwszej klasy?
 — Ma — potwierdził konduktor.
 — Nieźle — oświadczył zawiadowca. — Tacy ludzie w pierwszej klasie! Panie hrabio v. Ravenow, czy mogę pana zapytać, co pan rozumie przez słowo napaść?
 — Wpadł na mnie i pobił.
 — Czy to prawda? — zapytał zawiadowca Amerykanina.
 — Tak — skinął ten potakująco w odpowiedzi. — Nazwał mnie gałganem. Za to słowo spoliczkowałem go. Czy ma pan co przeciwko temu?
 Zawiadowca, nie zważając na to pytanie, ponownie zwrócił się do podporucznika:
 — Czy to prawda, że użył pan tego wyrażenia?
 — Ani myślę przeczyć. Obejrzyjno pan tego jegomościa! Czy mam być narażony na spotkanie z takiem kreaturami, skoro płacę za pierwszą klasę?
 — Hm. Nie mogę panu przeczyć, gdyż...

8