Strona:Karol May - Grobowiec Rodrigandów.djvu/125

 — Kapitan dragonów Sępi Dziób.
 Wagner nie mógł sobie zdać w pierwszej chwili sprawy, czy to nie żarty; nie miał czasu na zastanawianie się — przyglądał się tylko porucznikowi. Zwróciło to uwagę Ungera, który rzekł z uprzejmym uśmiechem:
 — Mam wrażenie, żeśmy się kiedyś widzieli.
 — Wątpię, sennor. Jest pan jednak niesłychanie podobny do pewnego mego towarzysza, który nosi w dodatku pańskie nazwisko.
 Na twarzy Kurta pojawił się wyraz wielkiego napięcia.
 — Skądże pochodzi ten towarzysz?
 — Z Reinswaldenu, niedaleko Moguncji.
 Rozmowa toczyła się dotychczas w języku hiszpańskim; wielka radość jednak, podobnie jak wielki ból, szuka zwykle wyrazu w mowie ojczystej. Kurt skoczył więc na równe nogi i zawołał po niemiecku:
 — To mój ojciec! Pan zna mego ojca? Co za niespodzianka!
 — Pan jest Niemcem? — zapytał Wagner również po niemiecku.
 — Oczywiście. Panie kapitanie, gdzie pan spotkał mego ojca? Gdzie się pan z nim rozstał, gdzie teraz przebywa?
 — Tego dokładnie nie wiem; w każdym razie w Meksyku. Przybyłem tu na swym statku, aby ojca pańskiego i jego towarzyszy zawieść do ojczyzny.
 Usiedli. Kurt zaczął prosić:

121