Strona:Karol May - Grobowiec Rodrigandów.djvu/137

an? Czy nie mógłbym przynajmniej pobieżnie zaznajomić się ze stanem interesów?
 — Nie mogę się na to zgodzić.
 — Zarząd znajdował się dotąd w rękach sennora Pabla Corteja, nieprawdaż? Dlaczego go odebrano?
 — Człowiek ten został jako buntownik i zdrajca skazany na banicję, nie może więc piastować urzędu.
 — Gdzie przebywa teraz?
 Francuz wzruszył ramionami.
 — Skądże ja mogę o tem wiedzieć? Nie należę do żandarmerji. Zupełnie mi to obojętne, gdzie się ten Cortejo znajduje. Uważam go bowiem nietylko za buntownika, ale za tchórzliwego, pozbawionego czci i wiary łobuza i oszusta.
 — Sennor! — zawołał Gasparino Cortejo, tracąc panowanie nad sobą.
 — Mój panie?
 — Pan znieważa Pabla Corteja! Czy ma pan dowody na swoje twierdzenie?
 — Ile tylko pan zechce.
 — Niech je pan przedstawi.
 — Panu? — rzekł Francuz, śmiejąc się głośno. — Narazie nie ma pan prawa nic ode mnie wymagać. Pańskie serdeczne zainteresowanie się osobą Corteja wbudza we mnie podejrzenia.
 — Na nikogo nie rzucam podejrzeń, nie mając dowodów!
 — Ja także tego nie czynię. Oświadczam tylko, że dowodów mam, ile pan tylko zechce. Dowodem jest

133