Strona:Karol May - Grobowiec Rodrigandów.djvu/28

 — Pułkowniku, czy wie pan, kto to jest? — szepnął cicho.
 Zapytany odparł półgłosem:
 — Na pewno ten jegomość, którego straszliwy nos wyglądał z okna specjalnego pociągu.
 — To ten łotr! Ten włóczęga, który — — ach, ten policzek!
 — Do stu par piorunów! Sądziłem, że aresztowany?
 — Tak. Zapewne powtórnie uciekł.
 — Pociągiem specjalnym?
 — Kto może wiedzieć, jak się to stało. Kiedy przybędziemy do najbliższej stacji?
 — Za sześć minut dotrzemy do Biederitz.
 — Tam każemy go aresztować.
 — Czy się pan nie myli? Czy wie pan na pewno, że to on?
 — Jakżebym mógł sią mylić wobec takiego nosa i puzonu?
 Pułkownik wypiął się pysznie, zwrócił się do Sępiego Dzioba i zapytał:
 — Kim pan jesteś?
 Sępi Dziób nie odpowiadał.
 — Kim pan jesteś? — powtórzył Winslow.
 Znowu nie było odpowiedzi.
 — Słyszy pan! Pytałem, kim jesteś?
 Trapper skinął przyjaźnie.
 — Kim jestem? Podróżnym.
 — Wiem o tem! Chcę znać nazwisko pana.
 — O biada! Nie mam akurat pod ręką.
 — Nie udawaj pan warjata! Skąd przybywasz?

24