Strona:Karol May - Grobowiec Rodrigandów.djvu/36

 — Do pioruna! Może chce mnie pan uznać za szpiega rosyskiego? Niech się pan nie ośmiesza!
 — Co pan uważa za śmieszne, to mnie nie obchodzi. A teraz drugi. Jak się pan nazywasz i czem jesteś?
 — Jestem podporucznik hrabia v. Ravenow.
 — Ma pan dowód?
 — Tak. Oto jest.
 Ravenow sięgnął do kieszeni i wyjął wizytówkę.
 — Nie ma pan nic innego? Ta wizytówka nie ma żadnego znaczenia. Każdy może sobie wydrukować dowolne nazwisko.
 — Do djabła, daję słowo, że jestem tym, za kogo się podaję!
 — Co mi tam słowo pana! Zna pan Austrję?
 — Bardzo dobrze. O co chodzi?
 — Przyznaje się pan, że znasz Austrję. To wystarczy. Niech mi pan tylko powie, skąd przybywasz?
 — Z Moguncji.
 — Tam wsiadł również ten pan?
 — Tak. Ale on ma być panem? Ba! Jest zwyczajnym gałganem!
 — Nie staraj się pan oczerniać tego pana! Znam go dobrze. Kazał go pan aresztować na stacji za Moguncją?
 — Tak.
 — Za to może pan surowo odpokutować. Tamtejszy zawiadowca pisze, że go pan zwiódł.
 — Jakże mógł tu nadejść jego list?

32