Strona:Karol May - Grobowiec Rodrigandów.djvu/41

 — Izba dla służby.
 — Cóż ja zamówiłem — pokój czy izbę dla służby?
 Starszy kelner uśmiechnął się wzgardliwie.
 — Stanowczo pokój? Ale niech mi pan powie, co mam przez to rozumieć?
 — No, w każdym razie nie tę jaskinię..
 — A więc przywykł pan do lepszego mieszkania?
 — Stanowczo.
 — Tego po panu nie znać.
 — Nie uważa mnie pan za solidnego obywatela, a jednak jestem nim. A z panem ma się rzecz odwrotnie.
 — Cóż to znaczy?
 — Wygląda pan solidnie, ale pozory w tym wypadku mylą. Proszę raz jeszcze o przyzwoity pokój, bez względu na cenę.
 Kelner odparł z niskim, szyderczym ukłonem:
 — Jak pan sobie życzy! Niech pan ze mną idzie.
 Wrócił i wszedł na pierwsze piętro. W prawej sieni jakieś drzwi stały otworem. Widać było dobrze urządzony przedpokój, który prowadził do przedniego pokoju. Następne drzwi wskazywały na sypialnię.
 — Czy ten pokój panu odpowiada? — zapytał kelner, pewny, że gość się cofnie.
 — Hm, coprawda jeszcze nie pierwszorzędny ale nienajgorszy.
 Złość brała kelnera.

37