Strona:Karol May - Grobowiec Rodrigandów.djvu/43

 — A więc dom wasz jest zwyczajną knajpą, w której niema księgi obcokrajowców?
 Ton jego zdania wywarł wrażenie.
 — Może pan dostać księgę.
 — Przynieś ją pan! Ale powiedz mi uprzednio, czy znasz niejakiego porucznika huzarów Kurta Ungera?
 — Nie.
 — A więc jeszcze nie przyjechał?
 — Nic o nim nie wiem.
 Wówczas odezwała się dziewczyna:
 — Ja znam pana porucznika.
 — Ach! Czy już tu mieszkał? — zapytał trapper.
 — Nie. Znam go, ponieważ pochodzę z okolicy Reinswaldenu.
 — Przybywam stamtąd. Spotkałem porucznika u hrabiego de Rodriganda i umówiliśmy się tutaj na dzisiaj.
 — W takim razie na pewno przybędzie — odpowiedziała dziewczyna. — Czy zamówi pan także dla niego pokój?
 — Nie wspominał mi o tem. Ale, — rzekł, zwracając się do starszego kelnera, — czego tu pan jeszcze stoi? Czy nie poleciłem panu przynieść księgi obcokrajowców?
 — Śpieszę, panie, — oświadczył innym zgoła tonem kelner. — Czy rozkaże pan co jeszcze?
 — Chciałbym coś zjeść.
 — Śniadanie? Przyniosę menu.
 — Nie trzeba. Wszystko mi jedno, co dostanę. Przynieś pan żywo sute śniadanie!

39